Skip to content Skip to footer
OTWARTE: WT. – SOB.: 10 - 16, NIEDZ.: 11 – 16mh
Liw ul. Stefana Batorego 2, 07-100 Liw
BIP
OTWARTE: WT. – SOB.: 10 - 16, NIEDZ.: 11 – 16mha
Liw ul. Stefana Batorego 2, 07-100 Liw
BIP

Michał Michalak “Szkocja oczami Michała Michalaka” Menhiry, zamki, pałace, góry, przyroda.

Michał Michalak “Szkocja oczami Michała Michalaka” Menhiry, zamki, pałace, góry, przyroda.

Pięćdziesiąt efektownych fotogramów (z których kilkanaście prezentujemy w niniejszym katalogu) przedstawia zamki, kościoły, megality, góry, klify i wrzosowiska. Towarzyszą im zwięzłe, interesujące opisy. Autor – historyk, fotograf i podróżnik, mieszka w Szkocji; od lat przemierza wszerz i wzdłuż ojczyznę Waltera Scotta. Barwne opowieści Michała Michalaka pamiętają uczestnicy pierwszego spotkania w Liwie w 2017 r. Tegoroczny, równie ciekawy wernisaż odbył się w zamkowej galerii „Podziemie”

 

 

 

MICHALAK-OKLADKA
Perth jest jednym z najważniejszych, historycznych miast Szkocji. Do czasów szkockiej reformacji było ono jednak znane pod nazwą St John's Toun lub Saint Johnstoun. Wynikało to z faktu, że jego główny kościół poświęcony był osobie świętego Jana Chrzciciela. Powolny upadek tego jednego z najbogatszych niegdyś szkockich miast rozpoczął się w 1437 r., gdy w budynkach opactwa dominikańskiego zamordowany został król Jakub I Stewart. Od tej pory kolejny szkoccy władcy unikali raczej Perth, przekładając nad nie chociażby Stirling czy ostatecznie stołeczny Edynburg.
Perth jest jednym z najważniejszych, historycznych miast Szkocji. Do czasów szkockiej reformacji było ono jednak znane pod nazwą St John's Toun lub Saint Johnstoun. Wynikało to z faktu, że jego główny kościół poświęcony był osobie świętego Jana Chrzciciela. Powolny upadek tego jednego z najbogatszych niegdyś szkockich miast rozpoczął się w 1437 r., gdy w budynkach opactwa dominikańskiego zamordowany został król Jakub I Stewart. Od tej pory kolejny szkoccy władcy unikali raczej Perth, przekładając nad nie chociażby Stirling czy ostatecznie stołeczny Edynburg.
Jedną z największych atrakcji Scone Palace, zwłaszcza dla licznie odwiedzających go dzieci, jest nawiązujący do rodowego herbu Mansfieldów, żywopłot-labirynt. Przyjmuje on kształt pięcioramiennej gwiazdy i obejmuje powierzchnię 160 m². Jego projektantem był Adrian Fisher. Żywopłot zasadzony został w 1991 r., zaś udostępniony zwiedzającym siedem lat później. Umieszczona w jego centrum figurka przedstawiająca grecką nimfę Aretuzę jest dziełem Davida Williama-Elisa.
Jedną z największych atrakcji Scone Palace, zwłaszcza dla licznie odwiedzających go dzieci, jest nawiązujący do rodowego herbu Mansfieldów, żywopłot-labirynt. Przyjmuje on kształt pięcioramiennej gwiazdy i obejmuje powierzchnię 160 m². Jego projektantem był Adrian Fisher. Żywopłot zasadzony został w 1991 r., zaś udostępniony zwiedzającym siedem lat później. Umieszczona w jego centrum figurka przedstawiająca grecką nimfę Aretuzę jest dziełem Davida Williama-Elisa.
Martello Tower, niezwykła, obronno-mieszkalna wieża wybudowana została w latach 1813-1814, czyli w schyłkowym okresie wojen napoleońskich. Działając w parze z bliźniaczą wieżą Crockness miała ona za zadanie ochronę głównie brytyjskich, ale też szwedzkich statków handlowych, przed atakami francuskich i amerykańskich okrętów kaperskich.
Martello Tower, niezwykła, obronno-mieszkalna wieża wybudowana została w latach 1813-1814, czyli w schyłkowym okresie wojen napoleońskich. Działając w parze z bliźniaczą wieżą Crockness miała ona za zadanie ochronę głównie brytyjskich, ale też szwedzkich statków handlowych, przed atakami francuskich i amerykańskich okrętów kaperskich.
Zamek Pitfichie został wybudowany na przełomie lat 1560-1570. Przyjmuje on postać wieży mieszkalno-obronnej ulokowanej na planie litery „L”. Jego główny, prostokątny w planie blok, mieści cztery kondygnacje. Dodatkowe pomieszczenia gospodarcze oraz rezydencjonalne znajdują się w okrągłej w planie wieży narożnej. Oryginalnie budynek ten otoczony był również murem obronnym. Niestety, do współczesnych czasów przetrwały tylko jego skromne relikty. Zrujnowany od 1936 r. zamek został w pełni odrestaurowany w 1978 r.
Zamek Pitfichie został wybudowany na przełomie lat 1560-1570. Przyjmuje on postać wieży mieszkalno-obronnej ulokowanej na planie litery „L”. Jego główny, prostokątny w planie blok, mieści cztery kondygnacje. Dodatkowe pomieszczenia gospodarcze oraz rezydencjonalne znajdują się w okrągłej w planie wieży narożnej. Oryginalnie budynek ten otoczony był również murem obronnym. Niestety, do współczesnych czasów przetrwały tylko jego skromne relikty. Zrujnowany od 1936 r. zamek został w pełni odrestaurowany w 1978 r.
Datę powstania mieszkalno-obronnej wieży Preston określa się na drugą połowę XV w. Jej budowniczymi byli członkowie rodu Hamiltonów z Rossavon i Fingalton. Ulokowana została ona na planie litery „L” i początkowo mieściła cztery kondygnacje. Wysokość tej wieży, do poziomu jej kamiennego parapetu, wynosi ok. 14 m. Wraz z dwupiętrową XVII-wieczną nadbudówką powiększa się ona jednak o kolejnych 6 m.
Datę powstania mieszkalno-obronnej wieży Preston określa się na drugą połowę XV w. Jej budowniczymi byli członkowie rodu Hamiltonów z Rossavon i Fingalton. Ulokowana została ona na planie litery „L” i początkowo mieściła cztery kondygnacje. Wysokość tej wieży, do poziomu jej kamiennego parapetu, wynosi ok. 14 m. Wraz z dwupiętrową XVII-wieczną nadbudówką powiększa się ona jednak o kolejnych 6 m.
Castle Coeffin, mocno już zrujnowany, lecz wciąż malowniczo się prezentujący zamek, ulokowany został w zachodniej części wyspy Lismore, nad największym ze szkockich fiordów - Loch Linnhe. Chociaż datę jego powstania określa się na XIII w., to nie jest wykluczone, że zawiera on w sobie także nikłe pozostałości jeszcze starszej, wikińskiej warowni. Według miejscowej legendy budowniczym pierwszego zamku Coeffin był duński książę o imieniu Caifen. Dopiero na bazie jego warowni, już we wspomnianym XIII w., znacznie większy zamek wybudowali przedstawiciele możnego wówczas rodu MacDougallów z Lorne.
Castle Coeffin, mocno już zrujnowany, lecz wciąż malowniczo się prezentujący zamek, ulokowany został w zachodniej części wyspy Lismore, nad największym ze szkockich fiordów - Loch Linnhe. Chociaż datę jego powstania określa się na XIII w., to nie jest wykluczone, że zawiera on w sobie także nikłe pozostałości jeszcze starszej, wikińskiej warowni. Według miejscowej legendy budowniczym pierwszego zamku Coeffin był duński książę o imieniu Caifen. Dopiero na bazie jego warowni, już we wspomnianym XIII w., znacznie większy zamek wybudowali przedstawiciele możnego wówczas rodu MacDougallów z Lorne.
Opactwo Arbroath zostało ufundowane, dla grupy benedyktyńskich mnichów wywodzących się z opactwa Kelso, położonego w pobliżu granicy z Anglią, przez króla Williama I Lwa. Jego budowa rozpoczęła się w 1178 r. i potrwała przez kolejnych sześćdziesiąt lat. Świątynia ta została zawierzona świętemu Tomaszowi Becketowi, którego król William poznał podczas swojego pobytu w Anglii.
Opactwo Arbroath zostało ufundowane, dla grupy benedyktyńskich mnichów wywodzących się z opactwa Kelso, położonego w pobliżu granicy z Anglią, przez króla Williama I Lwa. Jego budowa rozpoczęła się w 1178 r. i potrwała przez kolejnych sześćdziesiąt lat. Świątynia ta została zawierzona świętemu Tomaszowi Becketowi, którego król William poznał podczas swojego pobytu w Anglii.
Cysterskie opactwo w Melrose pod wezwaniem Błogosławionej Dziewicy Marii zostało ufundowane przez króla Dawida I w 1136 r. Jest ono również jednym z czterech słynnych opactw szkockiego regionu Borders. Pozostałe znajdują się w Kelso, Jedburgh oraz Dryburgh. Ulokowane zostało ono na planie krzyża świętego Jana. Obecna wysokość jego głównej, niestety częściowo już zburzonej wieży wynosi 26 m.
Cysterskie opactwo w Melrose pod wezwaniem Błogosławionej Dziewicy Marii zostało ufundowane przez króla Dawida I w 1136 r. Jest ono również jednym z czterech słynnych opactw szkockiego regionu Borders. Pozostałe znajdują się w Kelso, Jedburgh oraz Dryburgh. Ulokowane zostało ono na planie krzyża świętego Jana. Obecna wysokość jego głównej, niestety częściowo już zburzonej wieży wynosi 26 m.
Będące wspaniałym przykładem artystycznego zmysłu Piktów rzeźbione kamienie w głównej mierze zostały wykonane na przełomie wieków VI i IX w. Wiele z nich poprzedza więc czas chrystianizacji kraju przypadający na ok. 563 r. Znakomita część tych niezwykłych monumentów została odkryta we wschodniej części Szkocji oraz ponad linią rzek Clyde i Forth. Nieliczne egzemplarze znajdywane były jednak także na wyspie Skye, Orkadach czy nawet na odległych Szetlandach. Do dzisiejszych czasów przetrwało ok. 350 tego typu obiektów.
Będące wspaniałym przykładem artystycznego zmysłu Piktów rzeźbione kamienie w głównej mierze zostały wykonane na przełomie wieków VI i IX w. Wiele z nich poprzedza więc czas chrystianizacji kraju przypadający na ok. 563 r. Znakomita część tych niezwykłych monumentów została odkryta we wschodniej części Szkocji oraz ponad linią rzek Clyde i Forth. Nieliczne egzemplarze znajdywane były jednak także na wyspie Skye, Orkadach czy nawet na odległych Szetlandach. Do dzisiejszych czasów przetrwało ok. 350 tego typu obiektów.
Definicja szkockiego crannogu obejmuje dwa typy prehistorycznych budowli mieszkalno-obronnych. Pierwsze z nich były częściowo lub całkowicie sztucznymi, najczęściej kamiennymi wyspami lokowanymi na jeziorach, rzekach lub na rzecznych estuariach. Konstrukcja drugiego typu szkockich crannogów, spotykanych chociażby wokół jeziora Tay czy w regionach Argyll oraz Dumfries & Galloway, opierała się już na drewnie jako dominującym budulcu. Najczęściej były to więc okrągłe w planie i przykryte stożkowatym daszkiem domostwa, które lokowano ponad taflą wody za pomocą licznych, wbitych w dno pali.
Definicja szkockiego crannogu obejmuje dwa typy prehistorycznych budowli mieszkalno-obronnych. Pierwsze z nich były częściowo lub całkowicie sztucznymi, najczęściej kamiennymi wyspami lokowanymi na jeziorach, rzekach lub na rzecznych estuariach. Konstrukcja drugiego typu szkockich crannogów, spotykanych chociażby wokół jeziora Tay czy w regionach Argyll oraz Dumfries & Galloway, opierała się już na drewnie jako dominującym budulcu. Najczęściej były to więc okrągłe w planie i przykryte stożkowatym daszkiem domostwa, które lokowano ponad taflą wody za pomocą licznych, wbitych w dno pali.
Ring of Brodgar jest jednym z najwspanialszych i przy tym najbardziej intrygujących neolitycznych zabytków w Szkocji. Znajduje się on na tzw. Mainland, będącą główną wyspą archipelagu orkadzkiego. W 1999 r., wraz z pobliskim grobowcem komorowym Maes Howe, kolejnym kamiennym kręgiem Standing Stones of Stenness oraz reliktami neolitycznej wioski Skara Brae, został on wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Ring of Brodgar jest jednym z najwspanialszych i przy tym najbardziej intrygujących neolitycznych zabytków w Szkocji. Znajduje się on na tzw. Mainland, będącą główną wyspą archipelagu orkadzkiego. W 1999 r., wraz z pobliskim grobowcem komorowym Maes Howe, kolejnym kamiennym kręgiem Standing Stones of Stenness oraz reliktami neolitycznej wioski Skara Brae, został on wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Michał Michalak

„Szkocja oczami Michała Michalaka” to kolejne w liwskim muzeum spotkanie z fascynującą Szkocją, jej kulturą, przyrodą, architekturą i dniem codziennym.

DataSierpień - Październik 2019WystawaSzkocja oczami Michała MichalakaArtistaMichał MichalakGaleriaPiwnice GotyckieUdostępnij

Może Ci się spodobać

Anna z Radziwiłłów Księżna Mazowiecka 1475 – 1522

Czasowa, Ekspozycja

Księżna Anna Mazowiecka z Radziwiłów (1475 – 1522) stała się główną bohaterką wczorajszej konferencji i wystawy na zamku w Liwie.

Ks. Stanisław Drąg, Ikony

Czasowa, Ekspozycja

Ks. Stanisław Drąg urodził się w 1941 roku w Kałkowie koło Ciepielowa. Od 2004 do 2016 roku był proboszczem parafii św. Trójcy w Grabowie nad Pilicą. Rysunki, akwarele, obrazy olejne, a przede wszystkim ikony ksiądz kanonik tworzy od ponad pół wieku.

Zamkowa Wieża

Ekspozycja, Stała

Zamkowa wieża to najstarsza pozostałość średniowiecznej warowni.

POLITYKA PRYWATNOŚCI

DEKLARACJA DOSTĘPNOŚCI

BIP

© 2025. MUZEUM ZBROJOWNIA NA ZAMKU W LIWIE

Przejdź do treści